03/10/2021 – OLAĞAN DEVRE – 27. Pazar Günü – B
İlk Okuma Yar. 2,18-24; Mezmur 127/128; İkinci Okuma İbr. 2,9-11; İncil Mk. 10,2-16
Pavlus İbranilere yazdığı mektupta İsa’nın acıları üzerine çok durmaktadır. İsa, şana ölüm tecrübesinden geçerek vardı, bu acı O’nu mükemmel ve bize kurtuluşa kadar rehber kıldı. Biz O’nun kardeşleriyiz, bununla birlikte sadece mükemmelleşmeye değil, birçok günahtan arınmaya da ihtiyacımız vardır. Buna rağmen O, bizden utanmamaktadır ve bizi kardeş diye çağırmaya devam etmektedir. O ki, ölümü tecrübe ederek şana ulaştı, bize de haçımızı taşımamız gerekecek yolu göstermektedir. Haçın bizim için iki yüzü vardır: Bizim ve başkalarının günahının meyvesidir, fakat İsa ile birliğimiz sayesinde bizim için kutsallaştırma ve kurtulma aracıdır.
İnsanların evlilik durumu da, bazen haç sebebi olur: Bugünkü İncil’in anlattığı İsa ile Ferisilerin arasındaki diyalog bunu bize sezdirmektedir. Kadın ve erkek tek başlarına iken eksikliklerinin bilincine çabucak varırlar. Allah’ın içimize koyduğu içgüdüyü takip ederek her kadın veya erkek yaşamını tamamlayabilecek, sevgi verebilmek ve kabul edebilmek için yanında kalabilecek bir kadın veya erkeği arar. Böylece erkek ve kadın bir aile olup Allah’ın Kendisi’nin kutsadığı yeni gerçek meydana getirirler. İsa, Allah’ın niyetinin, erkeğin evli yaşama denemelerini yaparak kadının onu tatmin edecek mi diye bakması olmadığını tekrar söylemektedir. Allah’ın yolu egoizm yolu değildir, sevgi yoludur. Erkek karısı ile ilgilenir, kadın da aynen erkeği ile: Bu, sonuna kadar çünkü Allah’tan gelen sevgi, sabit, devamlı ve sadıktır. Sadakat, iyi ve kötü gün içindir: Kötü gün, birinin denenip günaha düşmesi, ailesini bir otele veya cehenneme çevirmesi olasılığıdır. İşte o zaman haç, tüm zorluklarıyla fakat tüm kurtuluş imkânlarıyla da, kendini gösterir.
İsa’nın öğrencileri, hayret içinde kaldıklarından açıklama istiyorlar. Hristiyanların evlilik yaşamı, diğerlerinkinden farklı gözükmektedir, çünkü haçı reddetmemektedir, tersine onu taşımaktadır: Evli Hristiyanlar, haçın insan yaşamını Allah’ın bir tanıklığına ve bir peygamberliğine dönüştürmesinin bilincindeler. Sadakatsiz eşine doğru eşin sadakati; büyük bir haçtır, fakat aynı zamanda kurtuluşun bir sunuşudur.
Evliliğin haça dönüşebildiğini söylerken, İsa’nın çocukları kabul etmesi yersiz değildir. Çocuklar evliliğin, sevginin meyvesidir hem de evlilerin sevme fırsatlarının artmasıdır, sevgilerinin ve sadakatlerinin devam etmesi için bir ödül ve sebeptir. Birbirini sevmeyen çiftlerin çocukları, yaşamlarını bozan bir haç yüklenirler, çünkü bunu kaldıracak güçleri yoktur. İsa çocukları kutsuyor ve böylece ebeveynlere yaşamları hakkındaki kararları tek duygularına göre karar veremeyeceklerini hatırlatıyor. Çünkü çocuklar ebeveynlerinin birliğini görmeye ihtiyaç duyarlar. İki kişi evlenirken ebedi ve dayanıklı, ahenkli bir evlilik düşler: Bunun için acıya da katlanmaya hazır olduklarını söylerler ve sevinçleri daha da ışıklı olacaktır.
Sevgileri saf ve sadık olunca eşlerin duydukları sevinç, Allah’ın başlangıçta öngördüğü sevinçtir: “Adem’in yalnız kalması iyi değil. Ona uygun bir yardımcı yaratacağım”. İnsanın birlik içinde yaşaması iyidir, bu kendisine mal olabilse de. İnsanın tek başına olmaması, kendisine, karısına ya da kocasına da sahip olmaması demektir. Eşler, birbirlerine özgür – fakat bağsız değil! – yaşamaya yardımcı olacaklar. Onlardan birisi her istediğini yaparsa, yeniden tek başına olacaktı, üzgünce tek başına olacaktır. Tek başına olmayan insan, itaat etmeyi, dinlemeyi, ‘biz’ kelimesini kullanmayı kabul eden insandır. Özellikle insan eşi ile kendisini tek başına hissetmez çünkü Rab sevgisini onların insani sevgi ile karıştırdı. Ve eşlerin hayatına acı varınca da onlar bu acının İsa’nın, yaşayan Allah’ın Oğlununki gibi kurtaran bir acı olduğunu hatırlayacaklar. Onlar bu acıyı kutsanmış ve değerli, kendileri ve dünya için bir kurtuluş aracı gibi taşıyacaklar.
Sorelle Fraternità Gesù Risorto – Konya
miriam@cinquepani.it