14/02/2021 – OLAĞAN DEVRE – 6. Pazar Günü – B
1. Okuma Levililer 13,1-2.45-46 Mezmur 31/32; 2. Okuma 1Korint. 10,31 – 11,1;
İncil Markos 1,40-45
Birkaç gün önce Dünya Hastalar Gününü kutladık. Bugün Allah’ın Sözünü dinleyince Peder’in hoşuna giden davranma biçimini anlayabilmemiz için hala hastalıklardan gelen acıların üzerinde derin derin düşünmeye davet edilmekteyiz. Bu Söz, Peder’in görme ve yapma şekline ulaşmak için yürümemiz gereken yolu gösteriyor. Cüzam hastası olan kişi, diğer insanlar ile birlikten ayrılmak için izin istemeli: Sağlığının kaybolmasına, sevdiği kişilerden uzaklaşması da, sosyal korumalardan ve hizmetlerden mahrum olması da eklenmektedir.
Bunu Musa, halkı bulaşmadan korumak için emretti: Koruma, sadece hastalık yüzünden acı çeken kişinin kontrolü ve onun toplum dışında olması aracılığıyla mümkündür. Bu; sıkıntıya, tehlikeye ve acıya göğüs germek için başka çareden kendisinin yoksun olduğunu bilen kişinin davranışıdır. Sevgi olan Allah’ı hala tanımamış kişinin, hastaya yaklaşmak için sebebi veya becerisi yoktur: Kendini, hastayı uzakta, toplum dışında tutmaya mecbur hissediyor. Bu kişiye bugünkü dünya, Allah’sız bu dünya, Oğul’un sevgisini tanımayan bu dünya, çare olarak tatlı ölüm denilen ötanaziyi tavsiye edecekti, hatta onu talep etme zorunda bırakacaktı. Fakat işte İsa; cüzamlı karşısında, onun itaatsiz olmasına rağmen acıma duyuyor. Evet, kanunlara göre cüzamlı itaatsizdir, çünkü uzaklaşmak mecburiyetindeydi; o ise, İsa’nın kendini ret etmeyeceğinden emin olarak O’na yaklaşıyor. O hasta, İsa’nın diğer insanlardan farklı olduğunu daha önceden biliyordu. Bu cüzamlının güveni, büyük bir iman eylemidir, hem elinin dokunması ile hem de Sözü ile etki eden Rab’bin sevgisinin iyiliğe ve gücüne olan bir imanın eylemi. Gerçekten de İsa’nın Sözü, cüzamı kaldırıyor, hastanın dışlanmış olmasını yok ediyor ve ondan Allah tarafından lanetlenmiş olma korkusunu uzaklaştırıyor. Fakat iyileşme Sözü ve elinin dokunması İsa’ya Kedisinin dışlanmış olmasına mal oldu. Karantinasını yapmak zorunda olacaktır, köylerin dışında günlerini geçirecektir.
Rab şikâyet etmiyor, bu haçı, kendi haçını kabul ediyor, bu şekilde bizi her birimizdeki dışlanmalardan kurtarıyor. Bu dışlanmalar; hastalıklardan gelebilir, fakat egoizmimizden, günahımızdan, Peder’in Sözüne karşı gelmemizden de gelebilirler. İsa ne yapmaktadır? O; hastalığa değil, hastaya bakıyor. İnsanı iğrenç kılan şeye değil, insana bakar ve onda Allah’ın imgesini görür. İsa; insana bakınca, insanlar, bütün insanlar arasında birliği isteyen Peder’in planını görmektedir. İsa için hastalık, sevilmeye ihtiyacı olan kişinin Baba’yı tanıyıp O’nun sevgisini tadabilmesi için onu daha dikkatli olmaya çağıran bir davettir. Bunun için İsa elini uzatarak cüzamlıya dokunuyor, onunla bir bağlantı kuruyor. Bu şekilde Allah’ın sevgisi; insanlardan, bunun için Allah’tan da uzak tutulan acı çeken insanın bedenine, beden aracılığıyla ruhuna da ulaşıyor.
İsa günümüzde de aynı şekilde davranmaktadır: O, Kilise’ye hasta bedenimize Kendi hareketleri ile, Kendi eli ve iyileştiren Sözü ile “dokunma” görevini veriyor. Bunlar, kutsal gizemlerdir: Onlar, bulunduğumuz her durumda bize ulaşabilirler – yeter ki bizler bunu isteyelim! – ve bize Baba’nın sevgisini iletiyorlar. Bu işaretlerle Kilise bütün insanlara kurtuluşu sunuyor, öyle ki Kilise olan bizler, her an Allah’ın şanı olup dünyayı sevgisiyle sarabiliriz. İsa’ya; havariler tarafından itaat edildi, biz de insanlara Peder’in şefkatini veren işaretler zincirine devam ederek havarilerden öğrenmekteyiz.
Sorelle Fraternità Gesù Risorto – Konya
miriam@cinquepani.it