09/05/2021 – PASKALYA DEVRESİ – 6. Pazar Günü – B
1.Okuma Hav. İşl. 10,25-26.34-35.44-48; Mezmur 97/96; 2. Okuma 1Yh 4,7-10; İncil Yh 15,9-17
Bugünkü okumaların temel konusu sevgidir. İsa, gerçek sevgiyi anlatmak için, öğrencilerle kısa bir konuşma başlatıyor. Gerçek, tam bir insanın yaşamının “özü”, sevgidir, ama Allah insanı bu şekilde yarattığı halde günah insanın halini bozmuştur.
İncil yazarının bu konuşmayı koyduğu yer, Son Akşam Yemeğidir. İsa, Peder’in sevgisinin Kendisini kaplamakta olduğunu bilerek öğrencilerini Peder’in davranış şekline dikkat etmeye çağırıyor. İsa, Peder’in söz verdiği ve ölümden dirilmesiyle tam bir şekilde görünecek olan sevgiyi tanımaktadır. Öğrenciler; sadece gördüklerini, sadece İsa’nın mucizeleri aracılığıyla gösterilmiş o sevgiyi anlayabilirler: Baba İsa’yı o kadar sevdi ki, O’nun büyük ve şaheser işaretler yapmasına izin verdi. İsa, Peder’inden sevmeyi öğrenmiştir: Dostlarını karşılıksız, yorgunluğu düşünmeden, sınırsızca sevdi. Onları nasıl sevdi? Onlara dost gibi davrandı: Kendi, bu kadar büyük iken zavallı, anlamsız, içlerine kapanık olan öğrencilerine dost gibi davrandı. Onlara en büyük armağanları verdi, onlara Peder’in Kendisine açıkladığı gizlerini tanıttı. İsa, öğrencilerini, ve bizi de, kendi hayatını feda ederek sevdi. Biz bunun nelere mal olduğunu çok iyi biliyoruz!
Şimdi öğrencilerine son defa konuştuğunda İsa, onlara nasihatlerde bulunuyor: Onlar, Kendisini örnek alarak birbirlerini sevebilmek için sevgisinde “kalmalıdırlar”! “Sevgimde kalın!”: İsa bunu tembih ediyor, çünkü öğrencilerin her birinin yaşamı O’nun için önemlidir. İsa’nın tembihleri iki şekilde anlaşılabilir: Benim ilgim sizi kaplasın, sizi sevmeme izin verin, sadece benden çıkan ısı ile ısının, öğretilerimi bir hazine gibi muhafaza edin; ama şu şekilde de anlaşılabilir: Sadece beni sevin, kalbinizi başkasına vermeyin, bakışınız bana doğru olsun. İsa, kurtuluşumuz için, aynı zamanda da yaşamımızın faydalı olması ve kalbin, derin ve gerçek sevincin daima canlı kalması için bu şekilde konuşmaktadır.
İsa’nın öğretisi, Yuhanna’nın mektubunda da yankılanmaktadır. O da sevgiden bahseder. Hatta Allah’ın sevgi olduğunu söylüyor. Allah sevgi ise ve Allah Babamız ise, biz de sevgiden ibaret değil miyiz? Bize bakanın ancak ve ancak sevgiyi görmesi gerekecekti! Bizde görülen sevginin; sadece Allah’ın, Baba olan o Allah’ın sevgisi olması gerekecekti. Gerçek sevgi, bizim duygularımız ve fantezilerimizle gerçekleştirdiğimiz sevgi değil, Peder’in bize Oğlunu vererek gösterip bağışladığı sevgidir. Bunun için örnek olarak Peder’in sevgisini hep gözümüzün önünde bulundurmalıyız: Bunun için Kutsal Yazılar faydalıdır, özellikle Peder’in her bir insan için ve tüm insanlık için olan sevgisini gösteren, İsa’nın yaşamı önemlidir.
Petrus, yüzbaşı Kornelius’un evine girerken bakışını Allah’ın sevgisine doğru çevirmektedir: Bunun içindir ki kendi kültürel ve dini çekimserliklerini yenebilmektedir ve toplanmış putperestlere İsa’yı ilan edebilmektedir. Peder’in sevgisine bakarak, havari daha önce yaklaşmayacağı ve sevmeyeceği kişileri sevebilmeyi beceriyor. Onları, Rab İsa’yı müjdeleyerek ve sonra onları vaftiz aracılığıyla Kilise’nin kutsal birliğine kabul ederek, sevmektedir. Petrus’un Rab’bi ve Öğretmeni ile olan birliği, meyve vermektedir: Barış ve kutsallık meyvesi, dünyanın yönünü değiştiren, Peder’e şan veren ve tüm imanlıları sevindiren meyvedir!
Ben de gelecek günlerde etrafımda Allah’ın sevgisini görmeye çalışacağım ve ona beni yöneltmesine izin vereceğim!
Sorelle Fraternità Gesù Risorto – Konya
miriam@cinquepani.it