Meditasyon – Yıl A

20/09/2020 OLAĞAN DEVRE 25. Pazar Günü – A –

İlk Okuma Yeşaya 55,6-9; Mezmur 144/145; İkinci Okuma Filipililere 1,20c-27a; 
İncil                 Matta 20,1-16

Aziz Pavlus, Filipililere, O’nun yanında mutlu olmak üzere Rab tarafından çabalarını bitirmeye çağrılma arzusunu açıklamaktadır. Fakat Rab, emeğinin kardeşlere faydalı olduğunu düşünüyorsa, Pavlus arzusundan vazgeçmeye hazırdır: Rab ile birlikte olma arzusunun bir damla egoizm taşımamasını istemektedir. Tek isteği, kardeşlere faydalı olmak! Havarinin bu arzusu bize örnek ve teşviktir. Mesih İsa’ya ait misin? O seni ele geçirdi mi? Canlı, gerçek, sürekli bir imanı yaşamakta mısın? O zaman sen de kardeşlerine yardımcı olmak için, iman etmeyenler uğruna misyoner olmak için, ebedi hayattan hala yoksun olanlar için bir baba olmak için fırsat arayacaksın! İsa bize armağanlarını, affını eskisi gibi, kendimizi düşünmemiz için vermedi, başkalarının sadece sağlık ve maddi ihtiyaçlarını düşünmemiz için de vermedi. O, bizi Allah’ın Bağında işbirliği yapanlar olarak istiyor!

Allah ile işbirliği yapanlar olmak! Bu, sadece kendi görme ve düşünme şeklinden özgür olanlar için mümkündür, çünkü Rab şöyle diyor: “Çünkü benim düşüncelerim sizin düşünceleriniz değil, sizin yollarınız benim yollarım değil”. Bizim yollarımız kolayca kötü olabilmektedirler, çünkü onların üzerinde bencilliğimiz var. Bu yüzden O’nunla işbirliği yapabilmek için yollarımızı ve düşüncelerimizi bırakmak gerekiyor. Bu kolay değil, fakat çok meyve verici bir iştir. Gerçekten Rab bize güvenmektedir. O, bunu bize bir mesel ile söylemektedir, Rab’bin devamlı Kendi için çalışacak işçiler aradığını anlatan o mesel ile. Her saatte Rab, işsiz birlerinin var olup olmadıklarını görmek için çıkmaktadır. Sen de mi bunların arasındasın? Belki çok çalışıyorsun, fazla işlerinden dolayı yaşamın çok yoğun geçiyor, ama belki hepsi Allah’ın bağının dışında olan meşgaleler olabilirler. Allah’ın Hükümranlığında bir görevin var mı? Kardeşlerin imanı için çalışıyor musun? Rab’be cevap verebilmek için hazır ol: O, adına çalışacak, insanların ruhani iyiliği için uğraş verecek, Kilise’nin inşa edilmesine yardımcı olacak kişiler arıyor. O’nun tekliflerine ve çağrılarına kulak ver. Genç misin? Orta yaşlı mısın? Yaşlı mısın? Herkes için yer var, herkes için iş var. Uygun veya uygun olmayan kişiler yok, buna daha layık olacak kişilere ayrılmış hiç bir yer yok.

İsa; bilmeyenler, küçükler ve fakirler, kendini herkes tarafından ret edilmiş hissedenler, O’nun için hiç bir zaman çalışmamış olanların da arasında aramaktadır. Bunu, “bağın sahibi”nin, bağı için işçileri aramak üzere sık sık dışarı çıkmasını anlatarak söylemektedir. Kutsal Kitap’ın konuşma şekline göre bağ; Allah’ın halkına ima eden peygamberlerin mesellerini hatırlatmaktadır. Bağında çalışmak, Allah’ın halkının iyiliği için çalışmak demektir: Günümüzde buna “Kilise” için çalışmak diyoruz. Kilise’nin inşası için çalışmak; teker teker her kişinin iyiliği için, herkesin İsa ile birlik içinde olması için, birbirlerine karşı ahenk ve sevginin olması için, kimsenin sadece kendini düşünmemesi için çalışmaktır. Eğer Kilise sağlıklı ise, onda Allah’ın sevgisi, karşılıklı sevgi varsa, herkes bunun faydasını görecektir, Kilise’ye dahil olmayanlar da: Gerçekten Kilise maya gibidir, tuz gibidir, küçücük bir alevin etrafa saçtığı ısı ve aydınlık gibidir!

Meselde bizi hayrete düşüren özellikle son bölümdür ve İsa buna çok önem vermektedir: Son gelen, günün ilk saatlerinden beri ter döken kadar maaş almaktadır. Bunu görünce sabahtan çalışanlar, iş vereni haksız bulmaktadırlar: Bu, dünyanın yaşama ve düşünme şeklidir. Tecrübem ise şudur: Rab için çalıştığım zamanlar, herhangi bir saatte olursa olsun O’na ulaşan her kişi için mutlu oluyorum. Benim sevincim, İsa’nın sevincidir, O’nun kalbine sahip olmaktır. Mükafatım, kardeşimin mutluluğudur. Rab için çalıştığım zaman hiçbir karşılık beklemiyorum, çünkü biraz O’na benzemeye başlıyorum, ben de sevgi oluyorum! Allah’ın düşünceleri insanlarınkilere benzemez, fakat O’nun için yaşadığımız zamanlar O’nun düşünceleri bizim düşüncelerimiz oluyorlar, sevinçle!

Rab’bin Kendi ile ve Kendi için çalışanlara verdiği mükafat, bölünemez, daha çok ya da daha az olamaz: Rab’bin mükafatı ilahidir, mükemmeldir. Rab’bin mükafatı, İsa ile olan birliktir, ve bu daima tam ve mükemmel sevinçtir.

İsa; bana hiçbir şey verme, sadece kardeşlerimi mutlu göreyim, onları senin ellerinde kurtulmuş göreyim, onları sana bağlı ve seninle mutlu göreyim: O zaman mutluluğum tam ve mükafatım mükemmel olacaktır!