Meditasyon – Yıl C

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

06/01/2022 – Epifanya Bayramı – C

İlk Okuma Yeş. 60, 1-6 Mezmur 71

İkinci Okuma Ef. 3, 2-3. 5-6 İncil Mt. 2, 1-12

Bugün kutladığımız gizem Rab’bin kendini göstermesidir, yani kendini Allah’ın Oğlu olarak ve Peygamberlerin vaat ettikleri Mesih olarak gösteren bir olaydır. İncil metni insanların O’nu iki şekilde arayabileceklerini gösterir: Sevgi ile ya da egoizmden gelen merak ile. Ayrıca aynı sayfayı okuyarak, O’nu arayışta başarılı olabilmemiz, O’nun bizi karşılamaya gelmesiyle mümkün olabileceğini anlarız. Uzaktan, putperest ülkelerden gelen bilginler O’nu aramaktadır. Onların metotlarının kökleri sihirden, imana tamamen yabancı düşüncelerden almaktadır. Ama onlar başka türlü davranmayı bilemiyorlar. Metotlarının acayip, aradıkları kişiye yabancı olmalarına rağmen, arayışları gerçektir. Ve başarılı olacaklar, fakat sonunda Yahudi halkının bilginlerine ve Kutsal Yazılar’a danışmaları gerekli oldu.

Kutsal Yazılar’a sahip olan, Yahudi halkının başrahipleri ve yazıcıları da O’nu aramaktadırlar. Ama buna Hirodes’e olan korkuları tarafından zorlanıyorlar. Kutsal Yazılar’da cevapları buluyorlar ama O’nunla karşılaşma arzuları yok, Beytlehem’e doğru yürüyebilmek için gerekli somut adımları atacak arzuları yok.

Yahudiler’in önderleri, gerçeğe sahip olduklarından emin olarak, O’nu sevgisiz bir şekilde O’nun, günlük yaşamlarında bir şey değiştirmesinden endişe duyarak aramaktadırlar.

Putperestler ise, hatada olmalarına rağmen sevgi ile hareket etmektedirler, O’nsuz yaşayamayacaklarının bilincindeler, O’nunla karşılaşarak yaşamlarında büyük bir değişiklik olacağını umut etmektedirler.

Hem Yahudiler hem de putperestler kapıya varıyor, arzularının “amacına” çok yaklaşıyorlar. Ama hiç biri yukarıdan olmadan etkin karşılaşmaya ulaşamaz.

Bugünkü duamız Allah’ın ışığını bize göndermeye devam etmesidir, öyle ki bizimle beraber uzaktan gelenler bulabilsinler, … İsa’yı bulabilsinler.

Bugün çok kişi uzaktan gelmektedir. Onların gelenler arasında, sadece Beytlehem’deki Bebeğin adını duymayanlar değil, kendilerini Hristiyan zannedip o Bebek hakkında sadece O’nu sevmeyenlerden, yaşamlarına Bebeği kabul etmek istemeyenler tarafından yüzeysel bilgileri olanlar da var.

Duamız, İsa’yı Annesinin kollarında karşılamış olmaktan şükrandır. O’na şükredelim ve aynı zamanda O’nun varlığından emin olma güvenini kaybetmemeye, O’na hizmet etme lütfunu kaybetmemeye dikkat gösterelim. Bunun için de teşekkürümüz yakarışa dönüşecektir: Allah’tan O’na alçakgönüllülükle sadık kalma lütfunu dileyelim, Hirodes’in o Bebeğe karşı olan nefretini hissettiğimizde, insanlardan ve onlar tarafından reddedilmekten korkmama gücünü isteyelim. Özellikle duamız, bir taraftan bizim de Yazıları anlayan bilginler gibi olup, Allah’ın Oğlu ile nerede karşılaşabileceklerini soran kardeşlerimize yardım edebilmemiz için, öte taraftan aydınlık içerisinde olup kelimelere bile ihtiyaç olmadan yaşamımızla O’nu işaret edebilmemiz için olsun.

Hakikatle Kendisini tanıtan Allah’ı kabul etmeyen, tersine kendi fikrine göre yaratılmış bir ‘tanrıya’ hizmet eden bir dünyada yaşıyorsak da, cesaretimizi kaybetmeyelim: Allah, tüm insanların gözünde anlamlı bir ışık parlatabilir. Müslümanlar arasında birilerinin İsa’yı samimiyetle aramaya başlayabildikleri gibi, aynen, yolunu şaşırmış, gözü kör gençlerimiz arasından bazılarına İsa’ya yöneltecek yıldız gözükebilir. Yaşamı isteyen herkes, yürekleri için ekmek ve su isteyen, gerçeği arayan herkes O’na ulaşmalı: Bu, kesin bir gerçektir!

Gerçek kardeşlikte evlatları toplayan tek Oğul O’dur, tüm insanları doyuran tek Ekmek O’dur, yüreklerin bekleyişlerine cevap veren tek Gerçek O’dur. O’nu alçakgönüllü olan bulur, anlayabilecek işaretleri izleyebilecek kadar alçakgönüllü, Kutsal Yazılar’ı bilenlerin bildirmelerini kabul edecek kadar alçakgönüllü, fakir, duacı ve sessiz bir Anne’nin kollarını Kral’ın, Allah’ın Oğlu’nun tahtı olarak tanıyacak kadar alçakgönüllü.

Sen de onda Allah’ını görebilesin! Baba bizi bunun için İsa’nın yanına çekiyor. O biliyor ki, bizler, bu Bebeği sevip kabul edersek, bu Bebek bizleri yöneltecek ve mükemmel yaşamına, birçok kardeşle tam ve zengin bir birlik ile zengin bir yaşama girmemizi sağlayacaktır.

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

26/12/2021 – Kutsal Aile Bayramı – C

İlk Okuma 1 Sam. 1,20-22.24-28 Mezmur 83

İkinci Okuma 1Yh. 3,1-2. 21-24 İncil Lk. 2,41-52

Bugünkü liturjik okumalar bizi İsa’nın ailesine dikkatlice bakmaya çağırır. Dolayısıyla da ailelerimizde nasıl yaşamamız gerektiğini düşünmeye de çağırır. İsa, Meryem ile Yusuf’un kutsal ve iffetli sevgisinde kabul edildi. Allah’ın Sözü onların birbirlerini nasıl sevdiği hakkında hiçbir şey söylememektedir fakat ikisinin de Allah’a ne kadar itaatkar olduklarını belirtir. İki eşte bu arzu olunca karşılıklı ilişkileri hakkında her şey bilinmektedir.

İki eş Antlaşmanın Allah’ına itaat etmek istediklerinde tüm eylemleri ve tüm istekleri ile kendilerini sunmaya hazırdır, kendilerinden vazgeçip mutluluğu ve Allah’ın kutsallığının işaretlerini vermekten mutlu olurlar. Yusuf, Allah’a itaat ederek Meryem’i yanına aldı ve onun kutsallığından, olağanüstü çağrısından şüphe etmedi, Meryem’e ve onun sessizce baktığı Oğlu’na hizmet etmeye kendini adadı.

Biz, İsa’nın bir ahırın fakirliğinde doğduğunu görmeye alışıyız. Allah’a itaatten, sadakatten, yeryüzünün nimetlerinden bağımsızlığından, kendi zevk ve mutluluktan vazgeçmekten, ebedi Söze dikkat etmekten oluşan, Meryem’in ve Yusuf’un İsa’yı kabul ettikleri ruhani ortamı gözlemlemeyi becerecek miyiz?

İki eş, Kutsal Ailenin bu ruhani durumunu görebildiğinde onu taklit etmeyi de becerebilecektir, evlatları da huzurlu, ciddi, neşeli ve hür bir ortamda büyüyeceklerdir.

Herkes, günümüzde bunlar zor, diyecektir. Evet, günümüzde çocuklarımıza bizi aldatan ve putları ile ilişkileri bozan bu dünyanın havasından değişik bir ortam vermek zor. Ancak zor olan bizi korkutmamalı, özellikle de yaşam yolu ise. Kolay yol olan ölüm yolu bizi korkutmalı. Meryem ve Yusuf için de zor oldu. Onlar için de, İsa’yı Allah’a itaat, iman ve Baba’nın özenine güven ile dolu bir ortamda karşılamak akıntıya ters gitmek gibi oldu.

Kendimize bunu soralım: Yaşadığımız bu dünyada, ebeveynler çocuklarını huzur, barış, anlayış, mutluluk içerisinde büyütebilmek için ailelerine gerekli ortamı yaratabilirler mi? Sadakat ve kararlılıkla yaşanan imandan başka yol yoktur. Duygulara önem veren anne ve babalar daima kararsızdır. Allah’a imana önem verenler daima emindir: Onlar da Meryem ve Yusuf gibi acı çekebilirler, ama çocuklarına ve tüm sosyal çevrelerine huzurlu ve istikrarlı bir ortam sunarlar.

Hepimiz dua etmeliyiz, çok dua etmeliyiz, çünkü bu tür aileler sadece dualarla kurulurlar! Bir ailenin duası da herkesin duası ile güç bulur. İyi aileler istiyor musun? Onlarda kutsallığın var olması için çalış! Çevrenizde huzurlu aileler istiyor musun? Başkalarının dua teklif etmelerini bekleme, sen başla!

Her sene Kudüs’e gitmek için yorulan Meryem ve Yusuf’a bak. Onlar Oğullarını devamlılıkla, her cumartesi günü, havraya gitmeye ve her gün sabah ve akşam dua ederek Allah’ı övmeye alıştırıyorlar. Meryem ve Yusuf onları örnek almayan aileler için de şefaatte bulunuyorlar.

Bugünkü İncil’in olayı bize Meryem’in ve Yusuf’un acı çektiklerini açıkça gösteriyor: Onlar, çocuklarının Allah’ın Oğl’u olduğunu anlamaya başladılar, bundan dolayı On’a rehberlik etmek için daima Peder’i dinlemeleri gerektiğini anladılar. Aile içinde Allah’ın var olduğu güvenin, aynı zamanda da özgürlüğün de kaynağıdır, kendimizden, dünyadan, bencilliklerden özgürlüktür. Kutsal Aile’ye bakarak aldığımız esinler için Allah’a şükredelim!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

19/12/2021 – NOEL’E HAZIRLIK DEVRESİ 4.Pazar- C

İlk okuma Mik. 5, 1-4 Mezmur 79

İkinci Okuma İbr. 10, 5-10 İncil Lk. 1, 39-48

“Doğurması gereken doğuracaktır!” Bu, Allah’ın evlatlarının gerçek hürriyet anıdır. Çünkü doğacak olan, “başkalarının gücünden” acı çeken halkı kurtaracaktır! Bugün dikkatimizi doğuracak olan kadına çevirelim. Doğurmasını hevesle bekliyoruz, çünkü gerçek hürriyeti ümit ediyoruz. Başkalarının gücü, insani bir güç değil, günahın gücüdür ve bu, her insana, tüm insanlığa acı çektirmeye devam etmektedir. Peygamber, bir anne müjdeliyor. Biz bugün bu annenin dağların arasında, başka bir anne ile buluşmaya koşmasını görüyoruz. İkisi, Allah’ın eli ve lütfu ile ansızın karşılaşarak beklenmedik şekilde anne oldular. İkisi de sevgiyi kabul ettiler ve şimdi onlar da sevmeyi öğreniyorlar, kendilerini sunmayı öğreniyorlar, çünkü içlerinde taşıdıkları yaşam yukarıdan gelen bir armağandır.

Peygamberlikler gerçekleşmektedir. Halkın yüzyıllarca süren bekleyişi şimdi bu iki annenin sessizliğinde ve sırrında gerçekleşiyor. Elizabet Meryem’i kabul ederken, Yahya İsa’yı kabul ediyor! Elizabet’in Meryem’e söylediği sözler, karnındaki çocuğun kim olduğunu belirtmekte. Bu çocuğun şimdiden büyük, ilahi bir ismi var. Yaşlı annenin çocuğunun hoplamasını sağlayan sevinç, bu ismin anlamını açıklamaktadır: Allah kurtarıyor! Allah sözünü tutuyor, Allah buradadır ve eylemlerine devam etmekte!

Nihayet Meryem, yeni durumunun yarattığı korkuları bırakabilir, tüm dünyanın tatmak üzere olduğu sevince yer verebilir. Elizabet, Meryem’i suçlamıyor, eleştirmiyor, yargılamıyor, tersine onu anlamakla kalmıyor, onu övüp kutsanmış ve mutlu ilan ediyor. Kurtarıcının annesi Meryem, gerçekten de Allah tarafından kutsanmıştır! Tüm varlığı lütufla doludur! O, sevincini belirtiyor. O sevinç ki, Allah’ın iyiliğine hayretle bakarak büyüyor ve dünyanın durumundan dolayı onun da çekmesi gereken acılar önünde azalmıyor.

Meryem’in sevincini belirttiği ilahi, yüzyıllar boyunca Hristiyanlar tarafından kabul edilip tekrar edildi. İmanlılar, bu ilahi ile her sevgi eyleminin mükafatı olan ve gün boyunca faydalandıkları gerçek güneş olan Peder’e şükrediyorlar. Onlar da her gün zenginlerin ve güçlülerin kibirliliğinden ve sertliğinden acı çekiyorlar ve her gün fakirlerin ve acı çekenlerin, temiz kalplilerin ve merhametlilerin mutluluklarını paylaşıyorlar.

Meryem, tam da Oğlu’nu ve Kurtarıcımızı beklerken tüm Kilise için dua öğretmeni oldu. Gerçekten O, dua ve sevgi öğretmenidir. Dua yüreği cömertliğe açar, yaşanmış sevgi, duayı gerçek ve somut kılar. Meryem’in duası, onun sonsuzluğun sessizliğinde Allah’ın Oğlu’nun yaptığı sunuşunu benimseyip yüksek sesle seslendiğinde başladı: “Allah’ım, işte, isteklerini yerine getirmek için geliyorum”.

Biz de bugün tüm Kilise’yle bu sözleri tekrar ediyoruz; bu sözlerle Oğlu’nun sevgisine, bunun için bütün insanların kurtuluşuna da katılmak için kendimizi sunuyoruz. Baba’nın isteğini kabul ederek bizler de Meryem’in sevincini belirttiği o sözleri tekrarlayabileceğiz: “Canım, Rabbi yüceltir, ruhum, Kurtarıcım Allah sayesinde sevinçle coşar!”

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

12/12/2021 – NOEL’E HAZIRLIK DEVRESİ 3.Pazar- C

İlk Okuma Sefanya 3, 14-18 Mezmur Yeşaya 12, 2-6

İkinci Okuma Fil. 4, 4-7 İncil Luka 3, 10-18

İsa’yı karşılamak için hazırlanmaya devam etmekteyiz. İsa, Allah’a minnettarlık duymayı ve kardeşleriyle birlik içerisinde olmayı beceremeyen ve bundan dolayı mutlu olmayan insanlara Allah’ın söz verip yolladığı Mesih’tir. Sefanya ve Aziz Pavlus’un metinleri sevince davettir, hatta coşkuya çağrıdır. Bugün bu peygamberin söyledikleri ileride Meryem’e yollanan melek Cebrail tarafından özetlenecek.

Tüm hayal kırıklıklarından ve ümitsizliklerden kaldırma zamanıdır, çünkü Söz Verilmiş Olan gelmekte. O, “Aramızdaki Rab’dir… güçlü Kurtarıcıdır”. Kurtulmaya ihtiyaç duyan, sevinmeye başlayabilir. Havari de bu daveti yeniliyor. “Her zaman, Rab’de sevinin; yine söylüyorum: Sevinin!”.

Bu sevince ne kadar çok itiraz var! Üzüntüyü, karanlık yüzü ve koyu sesi doğru sayanların ne kadar çok seslerini duyuyorum: Dünyanın tüm kötülüğü buna çalışıyor. Fakat dünyada sadece kötülük yoktur, bizler de sadece dünyanın kötülüklerinin tanıkları olmaya devam edemeyiz.

Dünyaya İsa geldi! O, dünyaya gelmeye devam ediyor; O, dostumuz ve Kurtarıcımız, O, yaşayan Allah’ın Oğlu’dur, her kötülüğün kaynağı ve sebebi olan günahtan kurtarandır. Tüm sorunlarda ve acılarda güvenle yönelebileceğimiz birinin olduğunu biliyoruz. Bunun için yüzümüz sevimli, huzurlu ve minnettar olabilir. Üzüntülü ve hayal kırıklığına uğramış yüzlerle dolu bu dünyada bizler, yeryüzümüzü barış, sevgi yeri yapmak için ve ebedi göğe yürüyüşümüzde bize güvenle rehberlik etmek için gökten Gelenin tanıklarıyız, yani bizler İsa’nın tanıklarıyız!

Yahya da bize yardım ediyor ve bizi rahatlatıyor: Her şeyden önce o, Gelecek Olanı karşılamayı somut olarak hazırlananlara basit ve somut bazı talimatlar vermektedir. İlk olarak Gelen’in arzularını yerine getirmeye davet ediyor, yani yeryüzünün nimetlerini fakirlerle bölüşmek, herkes ile ilgilenmek, azla yetinmek: Bunlar sevgi emrinin adımlarıdır ve İsa bu sevgiyi günahkarlara olan sevgi ile daha da mükemmelleştirecektir.

Yahya bize İsa’yı sevinçle göstermektedir: “Benden daha güçlü olan biri geliyor”. İsa, güçlüdür, herkesten daha güçlüdür: O’nun önünde peygamber de alçakgönüllülükle eğilmektedir. İsa gücünü bizi vaftiz etmek için, yani bizi Kutsal Ruh’a, daha doğrusu Kutsal Ruh’un arındıran, ısıtan ve aydınlatan ateşine daldırmak için kullanacaktır. İsa’nın sözleri, yeryüzündeki fakirler için sevgi dolu sözleri, ebedi ve dayanıklı her yargının temeli olacaktır. Gerçekten de buğdayı çöpten, yani Allah’a layık olanı olmayandan ayıran İsa’dır. İnsanların yargıları önemli değildir, insani adalet, onun haksızlıkları ile birlikte, az dayanacaktır. Kim bu kadar ilahi bir insanı beklemeye hazırlanmıyor?

Biz O’nunla karşılaşma arzumuzu artıralım, bunu sadece O’ndan faydalanmak için değil, kendimizi O’nun emri altına koymak için yapalım. Bu şekilde sevincimiz artacaktır, çünkü yaşamımız dünyanın en değerli şeylerini aşan bir değer ve anlam kazanacaktır. Böylece Allah’ın gerçek hizmetkarları olacağız!

05/12/2021

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

İlk Okuma Baruk 5,1-9 Mezmur 125/126

İkinci Okuma Filip. 1,4-6.8-11 İncil Lk. 3,1-6

Yeremya’nın sekreteri olan peygamber Baruk’a ait sayılan metin, ümide ve güvene büyük bir davettir. Halka büyük bir acı ve ümitsizlik esnasında verildi. Fakat Allah, halka söz verdikten sonra halkın ümitsizliğe kapılması için artık sebep yoktur: Yapması gereken tek şey, sözün gerçekleşmesini beklemek ve hazırlanmaktır!

 “Allah’ın adaletiyle örtün, başına Sonsuz’un şan tacını koy…”! İşte verilen Sözün gerçekleşmesi böyle beklenmektedir: Adaletle örtünmek, tüm yaşamı Allah’ın isteğini gerçekleştirmek için yaşamaktan başka ne anlama gelebilir ki? Başına Sonsuz’un şan tacını koymak da tüm varlığınla Allah’ın varlığının işareti olmak, kendi yaşamınla O’na benzer olmak, değil midir? Kurtarıcımız gelince, beklenilmek ister, çünkü sadece O’nu bekliyorsak, O’nu karşılamaya hazır olacağız ve kurtarılmayı kabulleneceğiz. O’nu beklememize yardımcı olmak için, işte şimdi Kurtarıcının gelişini hazırlayan Yahya geliyor. Halkın bekleyişini canlı kılmak için, işte Yahya! O, fakirlerin ve ezilenlerin acı çektiği yerde konuşması için Allah tarafından gönderildi: Onlar durumlarını sadece O’nun değiştirebileceğini biliyorlar. Etraflarında çok güçlü insanlar var ki, kendilerine ve silahlarına çok güveniyor, emretmeye hazır, hizmet etmeyi ise hiç düşünmüyorlar. Luka bunların birkaçının adını bile veriyor; maalesef aralarında dini liderler de var, onlar da Allah’ı tanımayanların yöntemlerini kullanmaktadırlar.

Yahya otoritelerin, kendisine Allah’tan verilmiş olan sözü dinleyicileri etkileyebilecekleri yerlerde konuşmaktan kaçınıyor. Allah’ın kendisine emanet ettiği sözleri, ıssız yerlerde anlatıyor. Orada insan, kendi ile baş başa, daha doğrusu Allah ile baş başa olmaktadır ve Peder’in Söz’ü güçlü oluyor, çünkü yüreğe seslenen tek Söz olmaktadır. Fakirlerin de tövbe etmesi gerekiyor, onlar da kendilerine üzüntü veren günahlarından, bencilliklerinden dolayı acı çekiyorlar. Onlar da sadece Gelecek Olan’ı karşılamaya hazırlayan Söz’den gerçek ve derin sevinç alacaklar; bu Söz, onları yeryüzünün ve insanların hırslarının kölesi haline getiren kötülükten uzaklaşmaya yardımcı olacaktır.

Noel’e Hazırlık Devresi’nde biz de Allah’ın bize konuşabileceği, birinin bize O’nun Sözü’nü iletebileceği çölü arayabiliriz. Sadece Allah’ın sesini yankılayacak yeteri kadar uzun sessizlik anları bulabilecek miyiz? Belki evimizden çıkmamız gerekecek, belki de sessizliğin hazırlandığı ve muhafaza edildiği bir kiliseye ya da başka bir yere gitmemiz gerekecektir. “Yahya, Allah’ın Sözünü çölde duydu”. Kimsenin dikkatimizi dağıtmayacağı yerde hikmet, muhakeme, nurla aydınlanacağız ve bunun sayesinde yaşamımızın dümenini gerçek barış ve sevince doğru yöneltebileceğiz. Böylece bizler de her yerde hüküm süren günahın durumundan dolayı acı çeken bu dünyada, ümit ve güven dağıtıcıları olacağız.

28/11/2021

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

İlk Okuma Yer. 33,14-16 Mezmur 24/25

İkinci Okuma 1 Sel. 3,12.13-4,2 İncil Lk. 21,25-28.34-36

Yeni litürjik yıla yani Kilise’nin takvimindeki ilk haftaya başlıyoruz: Bu yıl içerisinde Allah’ın Oğlu İsa’nın gelişinden başlayarak, tüm yaşamını ve yaptıklarını, biz günahkarlar için kendini Peder’e sunmasını, anıyoruz. Bu yıl – Noel ve Paskalya’ya Hazırlık Devresi hariç – bize eşlik edecek İncil’in sayfaları, Luka’nın İncil’inden alınacaklar. Allah’ın Sözü bizi isteklendirecektir, böylece tövbe yürüyüşümüz yani Peder’e dönüşümüz, ilerleyecektir. Bu yürüyüşümüz hiçbir zaman sona ermemektedir, tersine biz ilerledikçe O’ndan uzaklığımız daha da belli olmaktadır. Ancak Allah’a ulaşmamız gereken biz değiliz, bizi karşılamaya gelmek isteyen O’dur: Bu, bizim büyük tesellimizdir!

İşte, bugün peygamber Yeremya’nın bize hatırlattığı budur. Allah söz verdi ve verdiği sözü tutmaktadır. O bizi kurtaracağına söz verdi ve bunun için “adalet filizini” yollamaktadır. Bu “adalet filizi” hiçbir insanın görmediği ve tecrübe etmediği bir iyilikle yeryüzünü dolduracaktır. Biz bu filizin hangi adı taşıdığını şimdiden biliyoruz ve O’nu yeniden beklemeye hazırlanıyoruz. O filiz yeşerdi bile, ama mademki bizler egoizm dolu eski yaşam tarzımıza dönmeye devam ediyoruz filiz her sene yeniden filizlenmeye başlamaktadır.

Bize acı çektiren egoist yaşam tarzına değer vermeye alıştık. Sanki bununla mutlu oluyoruz ve bu yaşam tarzını bırakmak istemiyoruz. Gerçekten bizi başkalarına karşı kapalı kılan, yaşamımıza heves ve sevinç verecek olan paylaşımı, birliği engelleyen şey, tam da kendimize yönelik egoist yaşamamızdır.

Allah’ın bize söz verdiğini, adalet filizini kabul etmek için alışık olduğumuz yaşam tarzını, var olma şeklimizi bırakmamız, inkâr etmemiz gerekir. Bu bizi korkutuyor, sanki dünya üzerimize düşecek, sanki güneş ve ay aynı olmayacakmış, onlar artık güvenli değilmiş gibi hissediyoruz.

İsa, öğrencilerine konuşarak bu durumu çok iyi bir enerji ile anlattı ve bize de güçle şöyle tembihlemektedir: “Her an uyanık kalın ve hazır olun”! Mutluluğu istiyor muyuz? Bizim için ve etrafımızdaki insanlar için yeni bir yaşam istiyor muyuz? O zaman bize söz verilen “kurtuluş” arzusunu besleyip onu her gün duamızda ısrarla isteyeceğiz. Bize eşlik edecek dua hangisi olacaktır? Kendimizi Baba tarafından sevilmiş hissettirmek üzere, bizleri O’nun gibi sevmeye kabiliyetli kılmak üzere Baba’nın yüreğine girme isteğini gösteren o dua olacaktır. Baba’nın yüreğini en çok sevindiren dua, O’nun Kurtarıcı olarak gönderdiği İsa’nın adına yakarış olacaktır.

Aziz Pavlus Rab’be dua etmektedir ve aynı zamanda kardeşleri sevmemizi tembihlemektedir, İsa’nın emri de budur: “Birbirinizi sevin”. Bu uyanık kalmanın, yaşamımızı değiştirmeye gelen adalet filizini karşılamanın yoludur.

Bu duygularla, yani İsa’nın varlığını güçle arzulayarak ve kardeşlerimize yenilenmiş bir şekilde dikkat göstererek Noel Bayramına Hazırlık Devresine başlayalım!