Meditasyon – Yıl A

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

16/07/2008 OLAĞAN DEVRE – 15. Pazar Günü – A

1.Okuma Yeş 55,10-11 Mezmur 64 2.Okuma Rom 8,18-23 İncil Mt 13,1-23

Yeşaya peygamber yukarıdan inen yağmuru inceledi ve tarlalarda büyüyen buğdayı, insanların yaşamaları için kullanılan o buğdayı gördü. Fakat aklı, Allah’ın ona yönelttiği ve tüm İsrail halkına duyurmakla görevlendirildiği Sözdeydi. O Söz de yukarıdan geliyor, o da boşuna gelmiyor, o da meyve vermeye, Allah’ın arzularını ve projelerini gerçekleştirmeye gelmektedir!

İsa bugün Yeşaya’nın bu düşüncelerinden yola çıkarak bizi düşünmeye çağırır. Tohum yukarıdan tarlaya iner. O cömertlikle ve güvenle eken bir çiftçinin sayesinde iner. Tarla homojen değildir: Onda küçük yollar ve taşlar var, bazen dikenler yetişir. Toplanacak meyve sadece iyi topraktan gelecektir. İsa’yı dinleyen kişi maddi incelemeyi ruhani yaşama çevirmeye alışık değildir. Bu sebepten İsa’nın kendisi yardımcı olur. Bazen insanlar anlamak istemez, çünkü Allah’ı dinlemek istemez çünkü O elbette yaşama ve düşünme şekillerinde değişiklikler teklif eder. Kim Allah’ı sevmek için kendini O’na sunmak istiyorsa eken çiftçinin işi, İsa’nın işi olduğunu anlasın. Herkese, günahkarlara ve kanunlara itaat edemeyenlere bile, toprağa değil, tohuma güvenerek Sözü dağıtan O’dur. İsa, insanın iyiliğine değil, Sözün gücüne güvenir. O, insanın Allah’a sevinç ve teselli veremeyeceğini bilir; bunu, sadece insanın yüreğinde canlı kalan Söz gerçekleştirecektir!

İsa ekiyor, herkese konuşuyor. Daha sonra iyi toprağın hangisi olduğu belli olacaktır. Bu önceden görülemez. Gerçekten bazen iyi gördüğün insanlar İsa’nın Sözünü dinlemez, çünkü başka türlü düşüncelere güvenirler; halbuki kötü ve beceriksiz gibi gördüğün kişilerse İsa’nın Sözüne beklenmedik bir itaat gösterirler; bu itaat, yaşamlarını değiştirerek, onları Allah’ın ruhani binasının canlı taşlarına çevirir.

Anlatılan masalın merkezi İsa’dır: O kendini bize tanıtmak istiyor, kendini göstermek ve özellikle de bizim O’nu tanıyarak O’na güvenmemizi ve Sözünü ciddiye almamızı istiyor, hatta kendisini yüreklerimize ekilmiş Babanın Sözü olarak tanımamızı istiyor. Ve iyi toprağa düşen tohum kaybolmanın karşılığını verir.

Ekici her yerde eker. Dikenler ve taşların arasında da biraz iyi toprak bulunabilir! Bu sadece sonra görünecektir. O güvenle doludur ve engellerden korkmaz. Aç olanlar ve ekmek bekleyenler çok. Ve iyi toprağa düşen tohum, kaybolmanın karşılığını verir.

Tohumun meyve vermek için sadece toprağa ihtiyacı yoktur, aynı anda uzun bir zamana, bekleyiş zamanına ihtiyacı vardır. İsa’nın Sözü de böyledir: Sözün meyvesini bekleme zamanı, acı ve inleme zamanıdır. Bunu bize aziz Pavlus söyler. “ilk nimetlerine kavuşmuş olan bizler de evlatlığa alınmayı ve bedenimizin kurtulmasını özlemle bekleyerek içimizden inliyoruz”. Bu bekleyiş esnasında köleliğin ağırlığını hissediyoruz. Kendimizi Allah’ın evlatları olarak hissetmemizi ve bilmemizi sağlayan sevinci kaybetmemize sebep olan günahın köleliği! Bu kölelik bizleri korkuya ve güvensizliğe itti. Fakat Baba’nın, Oğlu İsa’ya itaatimizi meyve verici kıldığını fark ettiğimizde bekleyişimizin karşılığı çok büyük olacaktır.

Bizim yüreklerimize ve eylemlerimize kabul ettiğimiz İsa’dan gelen Söz, Kendisi ile birlikte evlatlar olduğumuzun, Baba tarafından sevildiğimizin ve Hükümranlığında faydalı olduğumuzun tadına varmamızı sağlayacak. Bugün yaşadığımız ve her gün bize eşlik eden acı, kesinlikle bir gün yok olacaktır, çünkü ilahi sevginin yaşamımızda gözükeceğini göreceğiz: Bizde Allah’ın şanı belirecektir!

İçimize ekilen Sözün, yani, içimizde yaşayan İsa’nın meyve vereceğinden emin olmamız bizi teselli eder, bekleyiş ağırlığını, günahlı olmamızdan gelen acının ağırlığını taşımakta iken de bize ümit ve sevinç verir.

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

09/07/2023 – OLAĞAN DEVRE – 14. Pazar Günü – A

1.Okuma Zek 9,9-10 Mezmur 144 2.Okuma Rom 8,9.11-13 İncil Mt 11,25-30

Aziz Pavlus, bize de verilen, Allah’ın Ruh’unun eserini övmeye, yüceltmeye devam ediyor. Bizler Ruh sayesinde eskisi gibi değiliz, artık “bedenin etkisi altında değiliz”, sadece maddi şeylerle ilgilenmiyoruz, çünkü dikkatimiz sadece geçici, kendine çekip hayal kırıklarına sebep olan gerçeklere yönelmemektedir. İmana ulaşmadan önceki gibi davransak kaderimiz sadece ölüm, bunun için ölümden korkmak da olacaktı. Ama Ruh sayesinde önümüzde yaşam, dolu ve ebedi yaşam geleceği var!

”Bedenin kötü işlerini Ruh’la öldürürseniz, yaşayacaksınız”: Havarinin tavsiyesi, Ruh tarafından yardım edilmeyi kabul ederek, gerçekten yaşamak için bedenin kötü işlerini yok etmektir! Bedenimizden yok etmemiz gereken işler egoizmimizden kaynaklanan bütün işlerdir: Gurur, kendini beğenmişlik, şehvet, paraya düşkünlük, kötülük, kavgacı olmadır. Ruhun yardımı olmadan Allah’ın evlatları gerçeğini göstermemize ve kutsal olmaya doğru yürümemize izin vermeyen bu davranışları yok edemeyiz.

Gerçekten de Allah’ımız, büyüklüğünde, uysal ve iyi, saf ve alçakgönüllüdür. İsa bize O’nu tanıtmış olmasaydı, O’nun hakkında hiç bir şeyi söyleyemezdik. İsa bize O’nu gösterir ve bizler, madem ki küçük ve fakir, sade ve alçakgönüllüyüz, O’nun açıklamasını kabul edebiliriz. Gururlu ve sahte bir bilgelik ile davranırsak Allah’ın tanınması, özellikle de O’nunla olan iletişim bize kapalı olacaktı! İsa’nın bize söylemek istediği, işte budur. İsa’nın kendisi peygamberin dediği gibi uysal, alçakgönüllüdür, basit ve alçakgönüllü, yorulmayı bilen ve başkalarından hiçbir şey talep etmeyen kişilerin kullandıkları hayvan üstünde bize geldi.

Allah’ın gerçek çehresini göstermek için, işte böyle geldi. Biz bu Allah ile gururlanıyoruz, mutluyuz, O bizi korkutan bir Allah değil, O’na evlatları olarak benzeyebiliriz ve benzemek isteriz; O’nun kendisi bizi sevilen evlatlar olarak sayar. İsa bize şöyle diyebilir: “Ey bütün yorgun olan ve yük altında ezilen hepiniz! Bana gelin, ben sizi rahatlatırım”.

Dünyanın günahı ve kendi günahımızla yorulan ve acı çeken bizler, O’nunla karşılaşmaya sevinçle gidiyoruz. O kraldır, çünkü tüm güvenimize layıktır, fakat O, dost bir kraldır, sadece sevincimizin tam olmasını isteyen bir kraldır. Peygamber O’nu kral diye çağırıyor, ama O kendini yumuşak ve iyi huylu olarak tanıtıyor.

Biz sevinçle O’na boyun eğiyoruz: O’nun yükü hafif ve kolaydır. Sen de zor anlarda, ne yapacağını bilmediğin zamanlarda, acıda ve zorlukta, benim de yaptığım gibi ve İsa’nın istediği gibi O’na yaklaşmayı, O’nu çağırmayı denedin. O da bize gerçekten huzur ve barış verdi.

O’na yaklaşmaya devam edeceğim, benden yardım dilediğinde veya acıda olduğunu gördüğümde, O’na doğru sana da eşlik edeceğim. O’ndan başka kimse yüreğimize yaşam ve barış veremez!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

02/07/2023 OLAĞAN DEVRE – 13. PAZAR – A YILI

1. Okuma 2.Krallar Kit. 4,8-10;14-16 Mezmur 89 2. Okuma Rom 6-3-11 İncil Mt 10,37-42

İlk okumada okuduğumuz olay duygulandırıcıdır. Peygamber Elişa bir evli çiftin konuğu olur ve oradan her geçtiğinde yemek yemek için gelmeye davet edilir. Ayrıca Allah’ın adamı olduğu için, kadının cömertliği ve nazikliği göze çarpar: Kocasından onun için bir oda hazırlamasını ister, böylece adam oralarda olunca kalacak bir yeri de olacaktır.

O kadın bütün bunları karşılıksız yapıyor, Allah’ın bir peygamberine hizmet etmekten mutludur! Allah da onun en büyük arzusunu gerçekleştirerek, mükafatlandırır. Peygamber ilahi düşünceleri söyler ve kadının bir oğul doğuracağını müjdeler.

Bu cömertlik örneği İsa’nın sözlerini dinlerken aklımıza gelir; havarilerini eğitirken belki O’nun da aklında bu örnek vardı: “Bir peygamberi, peygamber olduğu için kabul eden, peygambere yaraşan bir karşılık alacak. Doğru bir adamı, doğru olduğu için kabul eden, doğru adama yaraşan bir karşılık alacaktır”.

Bu sözler Allah’ın adamlarını ciddiye almamız için bize güç verirler ve yardım ederler, çünkü Allah Kendisini bize somut kişiler vasıtasıyla gösterir ve karşılaştırır. Böylece bu sözler kalbimizi, İsa’ya açmamıza hazırlar: İsa; Peder’in yolladığı, Mesih, Allah’ın Oğlu, insani bedeninde ilahiyi getirendir. İsa havarilerine ödüllendirme prensibini uygular: Kim onları kabul ederse, onları yollayanı, yani Kendisini kabul etmiş olur. Bu şekilde öğrenciler kendileri Allah’ın koruması altında hissederler ve O’nun iyiliğinden yardım görerek görevleri için cesaret alırlar. Ama onlar gerçek öğrenciler olmalıdırlar. Gerçek öğrenci olmak nedir?

Kim İsa’nın gerçek öğrencisidir? Rab’bin öğretisi yarım terimlerle veya yarım ölçülerle değildir. Biz öğretisini tatlılaştırmak, kolaylaştırarak açıklamak isteriz, ama O ilk bakışta cesaret kıracak kelimeler kullanmaktan korkmuyor! “Kim annesini ve babasını benden çok seviyorsa bana layık değildir”!

Allah’ın Oğlu yanımızda iken kutsal bağların önemi azdır. En büyük sevgimiz genelde anne ve babamız veya çocuklarımız içindir. Bu sevgiyi herkes bilir. İsa bir anne, bir baba, bir evlat gibi sevilebilir, hatta onlardan daha çok tercih edilebilir ve edilmelidir. Herkes İsa’yı diğer tüm büyük sevgilerin önüne koymayı anlamaz ve kabul etmez. Fakat Hristiyan ebeveynler, çocuklarında İsa sevgisi görmedikleri zaman üzülürler: Aralarında gerçek bir birlik olmadığını da fark ederler!

İsa’yı kendi yaşamımızdan da çok sevmeliyiz. Bunu havariler ve din şehitleri anlamışlardır ve bize bunun örneğini vermişlerdir. Biz de İsa’ya olan sevgimizden dolayı fedakarlıklar yapmazsak veya O’nun adına hor görülmeye veya alay edilmeye katlanmazsak, imanımız kaybolabilir ve yaşamımız en güzel ve en gerçek anlamını kaybeder! İsa, insan kalbinin hazinesidir. İsa içimizde ise, biz daha olgun, daha cömert, sevmeye ve yaşamaya, küçük veya büyük haçlar taşımaya hazır oluruz. Eğer bizde İsa varsa, bizim aynı sevgimizi paylaşan birçok kişi ile kendimizi birlik içinde hissederiz. Bu birlik gerçekten büyüktür, kalbimizi ve yaşamımızı dolduran bir mutluluğu paylaşmaktır!

İkinci okumada Aziz Pavlus bize İsa ile bağlı yaşamdan bahseder! Kim Mesih İsa’da vaftiz edildi ise, bu dünyaya, gereksiz şeylerine ve yalancı güvenliklerine ölmüş gibidir. Kim İsa’nın ölümünü reddetmeden O’nunla birleşmişse, O’nunla yaşıyor, Allah için yaşıyor, artık yaşayan Allah’ınkine bağlı olduğu için ebedi diyebileceğimiz yeni bir yaşam yaşıyor. ”Biz de yeni bir yaşamda yaşayabiliriz”. Kim İsa’yı bulursa, en güzel ve en gerçek hayatı bulur! Ben de bunu söylüyorum, fakat İsa’yı ebeveynlerimden çok, dostlarımdan çok, kendimden çok, zenginlikten ve onurlardan çok sevmeye başladığım zaman bunu anladım.

Sana da yeni bir yaşama başlamayı bağışlaması için Rab’be dua ediyorum. O zaman sadece anlamakla kalmayacaksın, en güzel ve en kalıcı mutlulukları da tadacaksın!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

25/06/2023 – OLAĞAN DEVRE 12. Pazar Günü – A

Birinci okuma Yer 20,10-13 Mezmur 68 İkinci okuma Rom 5,12-15 İncil Mt 10,26-33

Ara sıra, zulüm gören Hristiyanların haberi bize ulaşır. Birçok kardeşimiz sadece Hristiyan oldukları için zulme maruz kalırlar veya dışlanırlar. Bu genelde yurttaşların çoğunluğunun Hristiyan olmadığı yerlerde olur. Ancak aynı durum “Hristiyan” denilen ülkelerde de olabilir, çünkü Hristiyan olduğunu bildirmesi halinde hor görülebilir, susturulabilir.

Mutlaka sen de İsa’ya iman ettiğin için bazen alay edildin veya seninle dost olmak istemeyen oldu. Belki bazı durumlarda sen sadece Rab’bine olan sevgiyi yaşamak ve çevrendekileri O’nun meyveleriyle zenginleştirmek isteyecektin, fakat fanatik, yobaz, geri sayılmamak için sustun ve gerçek kimliğini sakladın… Evet, bu durumlara hiç şaşmamaktayız. Zaten Rab’bin Kendisi bize haber vermişti. O, Kutsal Yazılardan doğru kişinin, davranışından ötürü azarlanmış hisseden insanlar tarafından haksızca suçlandığını ve denendiğini biliyordu. Bunu bugünkü ilk okuma da söylemekte ve aynen kurtuluş tarihinin birçok olayı bunu göstermekte.

Habil; Allah’ın dostu olduğu için ağabeyi tarafından kıskanıldı, reddedildi ve öldürüldü. Yakup’un oğulları da küçük kardeşleri Yusuf’u kıskandılar ve babalarının çekeceği acıyı hiç düşünmeden onu sattılar. Saul, Davut’tan iyilik görmüş olmasına ve onun Allah’ın ayrıcalığına sahip olduğunu bilmesine rağmen onu öldürmeye çalışıyordu.

Allah’a sadık olan kişi, insanların kendisine karşı yapabileceklerinden korkmamalıdır. O, sadakatli olmaya devam etmelidir, çünkü bu herkesin faydası içindir. Aynen kardeşleri tarafından satılan Yusuf’un Allah’a gösterdiği sadakatin sonucunda, onların ve birçoklarının kurtuluşunun gerçekleştirmesi, gibi.

Zulme maruz kalınca sadakatli olmak kolay değildir, hiç kolay değildir! Bu sebepten İsa bu konu hakkında açıkça ve kararlılıkla konuşur. Zulüm görme ve reddedilme kendini hep takip eder: Bize de öyle davranılıyorsa sebep İsa’dır, O’ndan aldığımız o hayat ve kutsallıktır.

İsa, Baba’nın sevgisine güvenimizi kuvvetlendirdikten sonra korkmamamızın gerektiğini söylüyor. Çünkü kuşları bile unutmayan Baba’mız, evlatlarını unutamaz, hatta önemsiz olan saçımızın her teline karşı bile dikkatlidir. Bizi zulüm edenler bedenimizi öldürse de ruhumuza sahip olamazlar ve onu öldüremezler.

Sevgimiz ölümden güçlüdür, İsa’ya gösterdiğimiz bağlılık da öyle! İsa’yı kurtarıcımız olarak kabul edersek ve bunu insanların önünde yaparsak, yani açıkça kabullenirsek, kurtuluşumuz garantidir. O’nun tanıkları olmamız, O’nun hayatının zenginliğini ve mevcudiyetinin hikmetini saklamamız önemlidir. O herkese ilan edilmelidir, çünkü O, Baba’nın bütün dünyaya olan sevgisidir!

İsa sayesinde Allah’ın lütfu, Adem’in itaatsizliğinin yolunda doğmuş olduklarından dolayı günahkar olan bütün insanlara yayılır. O olmadan kimse günahtan ve günahın sonucundan olan ölümden kurtulamaz. Bu sebepten sevinçle dünyanın Rab’bi ve Kurtarıcı’sı İsa’yı müjdeliyoruz: Bu, haksızlık ve üzüntü sebebi olacaksa da, ilan ediyoruz; bu, hayatımızı tamlıkla gerçekleştirmenin, dünyaya sevgimizi göstermenin de tek yoludur!

Birinci okuma, Yeremya’nın bu daveti ile sona eriyor: ”Ezgiler okuyun RAB’be! Övün RAB’bi! Çünkü yoksulun canını kötülerin elinden O kurtardı”. Biz kendimiz bu kurtuluşun tanıklarıyız. Rab’bimiz İsa’nın dirilişi sayesinde ölüm korkusundan kurtulduk. İsa’nın övgüsü ile dolu sözlerimizi dinleyenler ve sevincimizi gören birçok kardeşlerimiz için kurtuluş araçları da oluruz. Yeremya’yı dinleyenler, imanı ve Allah’a olan itaatinden dolayı onun ne kadar acı çektiğini bilmekte idiler. Yeremya; Rab’be sevinçle ilahi söylemiş, O’na övgüyü sunmuş ise de daha ne kadar çok ben de hepimizle birlikte bunu yapacağız! Çünkü insanların hakaretlerine katlanarak zaferimizden eminiz. Sabrımız sayesinde bu insanlar da kendilerini düzeltebilecek ve kardeşlerimize dönebileceklerdir.

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

18/06/2023 – OLAĞAN DEVRE – 11. Pazar Günü – A

1.Okuma Çıkş. 19,2-6 Mezmur 99 2.Okuma Rom. 5,6-11 İncil Mt 9,36-10,8

Allah halka Musa aracılığıyla konuşmaya devam ediyor. Dağa çıkan Musa’dır, Allah’ın Sözünü dinleyip halka anlatan da o’dur. Allah, Musa’nın ağzından, zekasından, iyiyi ve kötüyü ayırt etme kabiliyetinden faydalanıyor. Musa da, Allah’ın emirlerini halka anlatmak için uygun sözleri, zamanı ve yeri seçmelidir. Musa’nın sözlerine itaat edenler Allah’a itaat etmiş olacaktır, mükafat olarak da Allah’ın mirası olacaklardır, yani diğer milletler için Allah’ın varlığının ve sevgisinin belirtisi olacaklardır.

İsa geldiği zaman, büyük vaatleri alan halkın bulunduğu zayıflığın farkına varıyor. Halk, önderleri yüzünden artık Allah’ın Sözünü dinlemiyor ve dolayısıyla Baba’nın sevgisini gösteremiyor! İsa gördüklerini öğrencilerine söylüyor: Çobanlarını kaybetmiş kuzular gibi yolu şaşırmış insanlar, rehberleri yok, gıdaları yok, huzurları yok. Bu durumda İsa ne yapabilir?

Her şeyden önce öğrencileri duaya çağırıyor: Onlar; birilerinin, halka ebedi yaşam için gerekli ruhani gıdayı vermek için, Allah’ın hizmetine girmelerini sağlamak için dua etmeliler! Dua etmek; kendilerinde büyük bir arzunun olmasıdır ve bu arzunun gerçekleşmesi için kendini hür olarak ve sevgi ile sunmaktır. On ikilerin yüreklerini böyle hazırladıktan sonra, İsa onları rehber, çoban olmaya çağırıyor. Onlar halka gerçek Allah’ı tanıtacak ve O’nun yakın olduğunu belirtecekler. Bu on iki kişiyi İsa, tek tek olarak, adlarıyla çağırıyor ve onlara vereceği vazife için gereken yetenekleri de veriyor. Onlara “kötü ruhları kovma ve her çeşit hastalığı iyileştirme” gücünü veriyor. Bu şekilde dünyaya girmiş olan kötülüğü, hem bedenin hem de ruhun kötülüğünü yenmiş olacaklardır. İnsanların acı çekmesine sebep olan kötülük, daima düşman şeytan tarafından gelmektedir. O, insanların yüreklerini Allah’tan uzakta tutarak onları mutsuz, memnuniyetsiz kılar, yüreklerini egoist, yalancı, aldatıcı duygularla doldurur ve kendini kötü hissetmeye ve hastalıklara sebep olur. Hükümranlığın “işçileri” bu kötülükle kökünden savaşmaları gerekir ve bu sebepten insan yüreğinden kötü ruhları kovacaklardır. Onlar İsa’yı müjdeleyerek insanlara gururdan, kıskançlıktan, ahlaksızlıklardan, zenginliğe bağlılıktan, başkalarından üstün olma arzusundan, kendini beğenmişlikten, aile ve iş hayatındaki sadakatsizliklerden, yalancı dindarlıktan, yüzeysellikten, Allah’ın arzusunun dışında alınan kararlardan kurtulmak için yardımcı olacaklardır. İsa onlara bu ruhları yenecek gücü veriyor, onların varlığını ve tehlikesini anlama, dolayısıyla yüreklerden kendi adına, Baba’nın her birimize ve hepimize olan sevgisi ile dolu kendi adına onları uzaklaştırma kabiliyetini veriyor. Baba’nın sevgisinin bildirilmesiyle ne kadar çok psikolojik ve dolayısıyla psikosomatik hastalık iyileşecektir!

Öğrenciler sadece Rabbin onlara dediklerini yapmaları gerekecek: Onlar sadece “İsrail halkının kaybolmuş koyunlarına” gideceklerdir. Şimdilik onların çalışma alanı sınırlıdır, fakat daha sonra genişleyecektir.

Her şeyden önce Allah’ı tanıyan halkı iyileştirmeye çalışacaklardır, İsa dünya için yaşamını verdikten sonra onları bütün halklara yollayacak. Gidecekleri her yerde Allah’ın hükümranlığını vaaz edeceklerdir, yani sevgisini ve İsa’nın kendisi olan Kral’ın varlığını bildirecekler! Bu iyileştirici, yaşam veren ve şeytandan, yani Allah ile ve insanlar ile olan birliği engelleyen davranışlar ve hislerden hür kılan sevginin meyvelerini verecekler, Allah ve insanlar ile birliği engelleyen davranışları yok edecekler.

Öğrenciler, kendilerinin kimsenin kurtarıcısı olmadıklarının bilincinde olacaklar, çünkü tek kurtarıcı daima ve yalnız İsa’dır. Aziz Pavlus’un söylediği gibi, “biz daha günahkarken”, bize Baba’nın sevgisini vermeye gelen, O’dur.

Düşmandık, bizleri Kedisi ile barıştırdı. O halde bizler Allah ve Oğlu ile gururlanıyoruz, çünkü O yaşamımızı ilahi kata yükselterek bizleri kendisi ile beraber tüm dünyanın kurtuluşu için işbirlikçi yapar.

11/06/2023 – Rabbimiz Mesih İsa’nın Bedeni ve Kanı olan Kutsal Efkaristiya Görkemli Bayramı – A

1.Okuma Yas 8,2-3.14-16 Mezmur 147 2.Okuma 1 Kor 10,16-17 İncil Yh 6,51-58

Bugün Allah’ın Sözü bize üçlü bir davet teklif ediyor: Her şeyden önce Allah’ın eserini hatırlamaya, Allah’ın evlatlarının yaşamlarına uygun beslenmeye ve bunu bizleri İsa ile birliğe ulaştıran, ekmek ve şarap ile yapmaya çağırıyor.

Musa, halka, çölde Allah’ın onlara kat etmeye çağırdığı ruhani yürüyüşü hatırlatıyor. Ruhani yürüyüş yüreğin gerçek alçakgönüllülüğüne doğru bir yürüyüş oldu, böyle bir alçakgönüllülük kendini Allah’ın önüne koyarak O’ndan bizim hoşumuza gideni değil, O’nun yaşamımız için gerekli gördüğünü istemektir. Allah, halkı bu alçakgönüllülüğe vardırmak için onu değişik acılar, açlık, susuzluk ve yılanların zehri ile denemeliydi. Her seferinde de halkı kurtaran O idi: Manna, et, kayadan fışkıran su, tunç yılan; alçakgönüllülüklerinin faydasını gösteren Allah’ın sevgisinin mucizevi işaretleriydi. Manna ve kuş eti Musa’nın alçakgönüllü duasından sonra, kayadan fışkıran su ise onun itaati sayesinde geldi; yılanların zehrinden kurtarılmaları değnek üzerindeki yılana bakan her bir kişiye alçakgönüllülüğünün mükafatı olarak verildi. Böylece, yaşamımız için gerekli olanı O’ndan alabilmek için, herkes Allah’a yönelmenin gereğini anlayacaktı. Herkes Allah’ın Sözünün bizler için yaşam, zaruri besin olduğunun garantisini aldı. Bu Söz olmadan bizler Mısır’daki millet gibi köle veya çöldeki halk gibi ölümün pençesi altında olacaktık.

Allah’ın bize verdiği besin, İsa’nın bize söylediği “gökten inen canlı ekmektir”. Bu ekmek, O’dur, kendisidir. Allah’ın ağzından çıkan Söz, hayatımıza sonsuz anlamı ve yetkiyi kazandıran Armağan; O’dur. İsa’nın bedenini yiyen ve kanını içen, yani kim kendinde O’nu kabul ederse hayat denebilen, “ebedi” niteliği taşıyan bir hayatı tatmaktadır. Bu, Adem’in aradığı hayattır. Bu hayat, ancak ve ancak Allah’tan gelebilen doluluk, barış ve sevinçtir; bunları bulmak için tüm servetimizi de harcasak, tek başımıza elde edemeyiz, uzaklara da gitsek bulamayız. Bir genç tanıdım, barış ve mutluluk, gerçek hayat arıyordu. Dünyanın birçok yerini dolaştı ve Hindistan’a kadar vardı. Kim bilir Hindu ve Budist mabetlerinin gölgesinde neler bulmayı umut ediyordu! Bana aradığını gerçekten bulduğunu anlatıyordu, fakat bunu bazı rahibelerin çadırının altında bulmuş. Bu rahibeler, İsa’nın sevgisiyle, kimsesiz çocuklara bakıyorlardı. Onların yardımıyla İsa’yı buldu, yaşamının geri kalan zamanı için İsa onun yaşam ekmeği oldu. Halen bugün o, İsa ile yaşıyor, hayatını O’na emanet ve teslim etti.

İsa, Allah’ın bize vermeyi düşündüğü ekmektir. O, O’na ve sadece O’na, ihtiyacımızın var olduğunu biliyordu. Ben kalıcı sevinci sadece O’nun huzurunda bulurum. İçimde O’nsuz hiçbir şey yok. Ne zaman ki mutsuz bir kişi ile karşılaşıyorum, bu da sıkça oluyor, yüreğimde İsa olmasa o üzüntüden etkilenirdim, o kişinin sıkıntılarını dinledikten sonra, onu hiç teselli edemeyip, ona hiç yardımcı olamazdım. İsa’nın “bedenini” yiyerek, ve mümkün olan her yolla O’nunla birlik içinde kalarak, (yani Sözü, Efkaristiya, dua ile…), benimle karşılaşacaklara yardımcı olabiliyorum: Onlar göksel mutlulukları biraz tadabileceklerdir.

Aziz Pavlus Allah’ın armağanının bir üçüncü yönünü hatırlatmakta: Komünyon! Birlik! Bize onu bölüştüğümüz kupa ve ekmek aracılığıyla verir, Mesih’in kanının kupası ve anısına böldüğümüz ekmek aracılığıyla! Bu armağanlar, bizleri Mesih İsa ile birlik içinde kılarak, bizleri tek bir beden yapar. Onun sayesinde artık, birbirimize yabancı olmayız ve kendimizi kardeş hissederiz.

Bu gerçekleri her Pazar, hatta her gün, her Efkaristiya’ya katıldığımızda yaşarız. Bugün ise bu duyguları özellikle hissediyoruz, çünkü bugün tüm Kilise bu konuyu düşünüyor, tüm Kilise bu kutsal gizeme tapıyor ve mümkün olduğu yerlerde de, kiliselerden dışarı çıkarak, İsa’ya sevgisini ve Baba’ya minnettarlığını, ilahiler söyleyerek dünyaya tanıklığını yapıyor. Herkese, iman etmeyenlere bile, bizim göklerden, yani Allah’ın sevgisinden gelen o Ekmek sayesinde, yani Allah’ın sevgisi sayesinde yaşadığımızı söyleriz. İlahiler söyleyerek yollarda bizimle birlikte o Ekmeği taşıyarak dünyaya barış ve birlik arzumuzu gösteririz ve barış, birlik ve kardeşliğin sadece İsa’dan, Allah’ın bizi sevmesi için yolladığı Oğul’dan gelebilecek olduğunun eminliğini bildiriyoruz.

04/06/2023 – KUTSAL ÜÇLÜ-BİRLİK BAYRAMI – A –

1.Okuma Çık. 34,4-6.8-9 Ezgi Dan. 3 2.Okuma 2Kor. 13,11-13 İncil Yh 3,16-18

Musa’nın Allah’a söylediği sözler bizlere cesaret ve sevinç veriyolar: “Eğer senin gözünde lütuf bulduysam, ey Rab’bim, bizimle beraber yürü; çünkü bu halk, dik kafalı bir halktır. Sen günahlarımızı ve suçlarımızı bağışla. Bizi kendi mirasın olarak kabul et”. “Ey Rab’bim, bizimle beraber yürü”: Rab, kutsallığı ve büyüklüğüyle günahkar, kibirli, cahil olan bizlerle birlikte! Gerçekten de Musa’nın dileği, cesaretli bir arzudur! Öyle ki Allah bu arzuyu gerçekleştirirse, bizler dünyanın en mutlu ve en şanslı milleti oluruz. Elbette, Allah bu arzuyu gerçekleştirirse bizleri günahlarımızdan arındırmalıdır, devamlı günah işlememizi sağlayan kibirden kurtarmalıdır, yürüdüğümüz yolun yönünü düzeltmelidir. Musa’nın dileği gerçekten cesurdur, ama Allah’ın hoşuna gitti, hatta O, ciddiye alarak devamlı olarak bunu gerçekleştirmeye karar verdi. Mademki günahlarımız her nesilde, daha doğrusu her gün tekrarlanıyor, Allah’ın eylemi de devamlı olacaktır! Allah, İsa’yı bizi affetmesi için yolladı ve İsa alçakgönüllü ve Allah’ın lütfuna açık olmamız için de Kutsal Ruh’u yolluyor.

Bu, İsa’nın gece Kendisi ile tek başına karşılaşmak isteyen, Büyük Kurul üyesi olan Nikodemus’a yaptığı açıklamadır: “Allah dünyayı o kadar sevdi ki, biricik Oğlunu verdi. Öyle ki, her kimse O’na iman ederse mahvolmasın, ebedi hayata kavuşsun”. İşte Allah, hizmetkarı Musa’yı böyle dinledi. Allah, Oğlu’nu, Sözü’nü, sevgisinin armağanını gerçekten aramızda yürümesi için yolladı. O bizim gibi ise, biz O’nu görebilir ve kabul edebiliriz. Bu sebepten O, insan oldu, bizim gibi. Kendini alçalttı, küçük yaptı: Böylece bizleri Kendisine benzer olmamız için yükseltti!

Bugün bizlere bu güzel haber, Baba’nın ve Oğlu’nun bizleri sevmekte olduğuna güven veren haber verilmektedir. İsa bizleri yargılamak için değil, kurtarmak için geldi, bunu bize O’nun Kendisi söylüyor. Herkes günahkar olduğumuzu ve bu sebepten mahkum da olduğumuzu biliyor: Kurtarılmaya ve Oğlu vasıtasıyla Allah’ın bizi kurtarmak istediğini bilmeye ihtiyacımız var. Bu sebepten Allah bize yanaşmakta ve “hayatını” tanıtmaktadır. Böylece bizlere Allah’ın hayatının ilişki olduğunu, mükemmel ve ebedi sevgi ilişkisi olduğunu göstermektedir. Baba sevgidir ve Kendini sunarak mükemmel sevgiyi doğurur; hayatı vererek, yani bize somut bir şekilde Baba’nın sevgisini getirerek ölen o sevgiyi (Oğul’u) doğurur. Baba ve Oğul birbirlerini severek bizlere sevgilerinin ışığı ve gücünü, Kutsal diye adlandırdığımız Ruh’u, yansıtırlar. Allah’ın hayatı; Üçlü-Birliktir; Baba, Oğul ve Kutsal Ruh arasındaki tam ve ebedi sevginin hareketidir!

Bugün Allah’ın Söz’ü Allah’ın gizemini incelememize yardım etti. Bizler bu gizemi her gün haç işaretini yaparken, ‘Peder’e, Oğul’a ve Kutsal Ruh’a şan ve şeref olsun!’ duasını söylerken, Allah’ın Oğlu İsa’yı Ruh’u gönderen olarak düşünürken onurlandırırız. Fakat Allah’ın üçlü sevgisini onurlandırmanın en güzel yolu; birbirimizi sevmektir, birbirimizi affetmektir, birbirimiz için dua ederek İsa’yı sevmek ve Baba’ya şükretmek için yardımlaşmaktır.

Bugün Kilise bizleri, Tek ve Üçlü Allah’ın gizemine sevgi ile bakmaya çağırıyor, çünkü bizler de devamlı ve canlandırıcı sevgisine dalmalıyız. Baba, Oğul ve Kutsal Ruh adına vaftiz edildik, bu sebepten aramızda yaşamımızı bir bayrama çevirebilen, göktekiyle aynı mutluluğu tatmayı sağlayan kutsal ve güzel bir birliği kurma imkanımız var.

”Hoşça kalın, kardeşlerim; sevinin, yetkin bir yaşama erişmeye çalışın, birbirinizi uyarıp cesur olun, düşüncelerinizde birlik olun, esenlik içinde yaşayın. Böylece sevgi ve esenlik kaynağı olan Allah sizinle birlikte olacaktır” diyen havarinin sözleri, bu sevinci yaşayıp göstermeye teşvik etmektedir. Bu; bizi sevip dünyada sevgisini yaşamamız için onunla bizi dolduran tek ve üçlü Allah’a tanıklığımızdır.

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

28/05/2023 – PENTEKOST BAYRAMI – A

1.OKuma Hav. İşl. 2,1-11 Mezmur 103 2.Okuma 1Kor 12,3b-7.12-13 İncil Yh 20,19-23

İsa; birçok defa, özellikle de Son Yemek esnasında ve ölümden dirildiği zaman son gözüktüğünde öğrencilerine ümit verdiği vaatleri gerçekleştiriyor. Kutsal Ruh’u göndereceğine söz vermişti; O’na birçok isim takmıştı: Teselli Edici, Gerçeğin Ruh’u, Tanıklık Ruh’u, Yukarıdan Gelen Güç. Her sıfat; hem Kilise’nin hem de İsa’ya iman eden herkesin ruhunda canlı ve etkili bu ilahi Varlığın, değişik niteliğini ve değişik görevlerini göstermektedir.

Aziz Luka yeni gelişini anlamlı ve basit sembollerle tasvir etmektedir. Kutsal Ruh her havarinin üzerine ateşten bir dilmiş gibi konuyor, yakmayan bir ateş gibi, aynen Musa’nın gördüğü ve hayranlığı karşısında çarıklarını çıkarttığı ve yüzünü örttüğü yanan çalı gibi. İsa’nın her havarisi bu ilahi ateşin taşıyıcısı olur ve O’nun tarafından değiştirilir. Kutsak Ruh’un gelişiyle peygamber Hezekyel’in peygamberlikleri gerçekleşir: “Size yeni bir yürek verecek, içinize yeni bir ruh koyacağım. İçinizdeki taştan yüreği çıkaracak, size etten bir yürek vereceğim. Ruhumu içinize koyacağım; kurallarımı izlemenizi, buyruklarıma uyup onları uygulamanızı sağlayacağım” (36,27s).

Havariler Ruh’un gerçekleştirdiği değişikliği hemen fark ettiler. İçlerindeki korku hemen yok oldu, kalabalık içerisinde İsa hakkında konuşma, hatta ölümünü dilemiş olanlara İsa’nın, Rab olduğunu ilan etme cesaretini buldular. Havarileri dinleyenler değişik ülkelerden ve kültürlerden gelmekte idiler, fakat herkes bildirilen mesajın onlar için de geçerli olduğunu, müjdelenen Kişi’nin kendileri için de gerekli olan Tek Kişi olarak kabul edilebildiğini anladılar. Gerçekten Kutsal Ruh İsa’a tanıklık yapıp Kendisini alanları İsa’nın tanıklarına dönüştürmektedir.

Kutsal Ruh davranış şeklini değiştirmedi. O, bugün de İsa’nın tanığı olmak istiyor ve Kendisini kabul eden yürekleri İsa’nın hakkında konuşmaya, O’nu her felsefi düşünce, her çeşit gelenek, her ilginin üzerine koymaya itiyor. Günümüzde İsa’dan açıkça konuşma korkusunun oluşu, Kutsal Ruh eksikliğindendir! Biz Hristiyanların, yeni bir Pentekost’a, her birimizin ve tüm Kilise’nin üzerine Kutsal Ruh’un tekrar gelmesine ihtiyacımız vardır. Maalesef, Kilise içerisinde bile cesaret ve sevinçle konuşmaktan çekinen, İsa adını telaffuz etmekten korkan “Hristiyanları” bulmak kolaydır. Kutsal Ruh’un bize bağışlanması için ne yapmalıyız? Havariler dokuz gün boyunca devamlılıkla dua etmek üzere ıssız bir yere çekildiler.

Kutsal Ruh’un gelişi tek değildir: O; kademeli olarak veya her defa çeşitli armağanları vermek için ya da öğrencileri değişik hizmetlere uygun kılmak için birçok defalar da gelebilir. Bugünkü İncil metni, İsa’nın Havarilere Kutsal Ruh’u üflemesini anlatmaktadır. Bu; Son Yemeğin yapıldığı odada, dirilişinden sonraki ilk gelişinde oldu. Havariler halen korku içerisinde idiler ve bu korku İsa’nın bu gelişiyle yok olmadı. Fakat bu gelişiyle Havariler, imanlıların günahlarını affedebilmeye kabiliyetli kılındılar.

Günahları affedebilme Allah’a mahsus bir niteliktir! İsa bunu birçok kere yaptı, bununla Allah’ın insan olan Kendisine tüm sevgisini ve otoritesini verdiğini gösterdi. Şimdi İsa, havarilere içlerindeki Kutsal Ruh sayesinde bu otoritesini veriyor. İsa’nın onlara verdiği bu armağan hakkında düşünmek ve emin olmak için biraz zamana ihtiyaçları olacak. Pentekost Günü Ruh üzerlerine değişik ve herkese açık bir şekilde tekrar indiğinde onlar kalabalığa da, günahlarından af edilebilecekleri fırsattan ve gereklilikten bahsedeceklerdir.

Bu olay, yani günahların affedilebilmesi, insanlar için en güzel varış noktasıdır. İsa, Son Yemekte, kanını içecek olarak sunduğunda bunun hakkında konuştu ve haçta ölümünün, yaşamını sunmasının sebebinin bu olduğunu belirtti. Şimdi bu affın herkese varabilmesi için Ruh’u bağışlıyor. Herkes bu affı tadabilir, ama otomatik bir şekilde değil! Ruh’un Kendisi Havarilere Baba ile kimin barışabilip, kimin barışamayacağını gösterecektir. Bu ayırım; havarilerin düşüncelerine değil, İncil’e uygun yaşanıp yaşamamaya, Baba’nın bizi kurtarmak için yolladığı Oğlu İsa’yı kabul edip etmememize bağlı olacaktır.

Kurtuluş daima günahtan kurtulma anlamına gelmektedir. Peygamberler onu bu şekilde müjdelemişlerdi, o kadar ki Zekeriya, oğlu Yahya’nın doğumunda görevini, “günahlarının bağışlanmasıyla kurtulacaklarını” sağlayan Rab’bin yolunu hazırlayan kişi olarak tanıttı. Günahlar; barışa ve sevince, insanların birliğine ve mutluluğuna engeldir. Baba’nın sevgisi, sadece günahtan kurtulduğumuzda amacına ulaşır; İsa bu sebepten dünyaya geliyor ve ölüyor, bize Allah ile ve aramızda birliği tattıran Ruh’u vermek için diriliyor.

Gel, Kutsal Ruh, gel!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

RABBİN GÖĞE ÇIKIŞI – A

1.Okuma Hav. İşl. 1,1-11 Mezmur 46 2.Okuma Ef 1,17-23 İncil Mt 28,16-20

“Ey Celileliler, neden böyle göğe bakıyorsunuz? Sizlerin arasından göğe yükselmiş olan bu İsa, göğe çıktığını nasıl gördüğünüzse, aynı şekilde yine gelecektir”. İsa’nın Göğe Çıkışı büyük bir gizemdir, yani Babanın insanlara olan sevgisini gösteren, aynı zamanda saklı bir olaydır. Saklıdır, çünkü ilk bakışta bu olayı anlayamıyoruz: Gözlerini göğe kaldırarak bulutlara ve mavi göğe bakan havariler gibiyiz, Allah’ın bize konuşmak için kullandığı maddi yöne bakmaktayız. Ama imanımızla ilgili, ruhani derinliği olduğunu anladığımızda bize olayı belirtmektedir.

Melekler bu olay hakkında bir peygamberlik diye konuşuyor, döneceğinin işaretini görüyorlar: Bulutlar üzerinde dönecektir! Bu detayla şunu da anlıyoruz: İsa, Peygamber Daniel’in bahsettiği “İnsan Oğludur” (7,13-14): “Gece görümlerimde göğün bulutlarıyla insan oğlu’na benzer birinin geldiğini gördüm. Eskiden beri var olanın yanına doğru ilerledi, onun önüne getirildi. Ona egemenlik, yücelik ve krallık verildi. Bütün halklar, uluslar ve her dilden insan ona tapındı. Egemenliği hiç bitmeyecek sonsuz bir egemenlik, krallığı hiç yıkılmayacak bir krallıktır”.

Bu şekilde İsa’nın Göğe Çıkışı olayı, bize İsa’nın kişiliğini ve Allah’ın planlarındaki yerini gösteriyor. Gerçekten de yanımızda Öğretmen ve dost olarak gördüğümüz İsa, halkların yargıcı, tüm dünyanın karşılaşmaşı gerekendir. Bu sebepten O’nu tanımış, dinlemiş ve sevmiş olmaktan her an daha da minnettarız, Söz’ünün ebedi değerinden, dolayısıyla da doğru ve gerçek yolda, bizlerin tam gerçekleşmesine götüren o yolda olmamızdan eminiz.

İsa’nın Göğe Çıkması, Allah’ın O’na verdiği değerin artı bir kanıtıdır. İsa, daima Baba’nın yanında olacaktır, kimse O’nun yerini alamayacaktır: O’ndan sonra gelecek olan, kendilerine bilge diyen bütün insanlar; kendilerini beden almış Allah gösterenler veya O’nun tarafından yollandıklarını söyleyenler, yalancıdırlar ve kandırmaya çalışmaktadırlar. Her çağın kendine has dolandırıcıları var. İsa her zaman için Allah’ın sağındadır. Bu tahtından yeryüzündeki zor yürüyüşümüzde bize yardımcı ve destek, Kilise için koruma ve ışık olarak Ruh’unu yolluyor. İsa’nın Kendisi; Kilise’nin, insanların yanında olması için, onları birlik içerisinde toplayarak Baba’ya götürmesi için daima canlı olarak var olmasını istedi.

O’nun yollayacağı Kutsal Ruh, zayıf ve korkak insanlar olan bizleri güçlü ve cesaretli kılacak, O’nun güzelliğinin ve gerçeğinin, herkesin ebedi kurtuluşunun sadece Kendisi olduğunun tanıkları olmalarını sağlayacaktır.

Bu konu hakkında aziz Pavlus da, özellikle de havarilerini tüm dünyaya yollayan İsa konuşuyor. Onların görevi tüm halklar için, eski dinleri takip etmekten gururlananlar için de gereklidir. Bu dinler; insanların yeryüzündeki yaşamlarını daha iyi kılmamakta, onları acı çekenlerin kardeşi olmaya hazırlamamakta, onların birlik ve barış inşa etmelerini sağlamamakta, onlara kurtuluş vermemektedir. Baba’nın sağında oturan İsa, herkes için gerçek armağandır, yeryüzündeki tüm halkları aydınlatabilecek ve ısıtabilecek güneştir, hangi ırktan olursa olsun her insanın yüreğindeki iyilik tohumlarını yeşertebilecek güçtedir.

Göğe Çıkmış İsa, teşekkürler: Seni bekliyoruz ve Söz’üne itaat ederek senin gelişini hazırlıyoruz!

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

14/05/2008 – PASKALYA DEVRESİ – 6. Pazar Günü – Aª

1.Okuma Hav. İşl. 8,5-8.14-17 Mezmur 65 2.Okuma 1Petrus 3,15-18 İncil Yh 14,15-21

İlk okuma bizlere Filipus’un İncil’i yayma eylemini anlatmakta. O, İsa’yı bir zamanlar kabul etmek istemeyen Samiriyelilere, İsa’yı bildiriyor. Şimdi onlar Havarinin müjdesini dinlemektedir. Havari İsa’nın sadece adını belirtmekle kalmıyor, hastalara ve şeytana kapılmış olanlara ilgi göstererek İsa’nın sevgisini göstermekte. Bunlar Rab İsa’nın adının söylenmesiyle iyileşiyorlar.

Filipus’un yaptıklarını dinlemiş Yeruşalim Kilisesi, Filipus’a yardım etmek için, özellikle de onun ilk bildirisini tamamlamak için Kutsal Ruh’u çağırmak için hareket ediyor. Çünkü imanlılar, dirilmiş İsa’nın iman tanıklığına devam edebilmek için Kutsal Ruh’tan güç almalılar. Bunun için Petrus ve Yuhanna Samiriye’ye gidiyorlar, fakat kendileri istedikleri için değil de, tüm cemaat onları yolladığı için. Bu olayla Rab’bin, Kilise’sinin birlikte ettiği duayı kabul ettiğini görüyoruz: İsa, imanlıların birlik içinde olmalarından ve sevgisiyle birbirlerine bağlı olmalarından çok mutludur ve mucizeler yaparak, özellikle de onlara Kutsal Ruh’unu vererek, ilahi mevcudiyetinin işaretleri ile onları mükafatlandırmaktadır.

Kutsal Ruh, İsa’nın Son Yemekte söz verdiği armağandır. O’nu, Kendisine sevgi verenlere Teselli Edici olarak söz veriyor. Bu, bugünkü İncil’in bildirisidir.

Ruh’ta, imanlılara her durumda destek olma ödevi olacaktır: O; acıda, şüphede, zayıflıkta, zorlukta yardımcı olacaktır. Gerçekten İsa’ya iman edenlerin yaşamı daima kolay olmayacaktır: Onlar birçok kez deneneceklerdir, çünkü O’nun tanıklığını yapmaları gerekecek. Baba’nın sevgisine ve İsa’dan gelen kurtuluşa tanıklık; denenmelerde, zor zamanlarda ve acıda daha güçlü ve inandırıcıdır. Bunun için öğrencilerin Ruh’a ihtiyaçları vardır, O’nun sayesinde yaşamda, sağlık veya maddi rahatlık değil de, İsa ile birlik içinde olmanın en önemli şey olduğunu hatırlayacaklar. İsa ile birlik içinde olmak, Baba’nın iyiliğinin ve kurtuluşun garantisidir.

Kutsal Ruh’un mevcudiyeti ve eylemi, öğrenciler için İsa’nın yanlarında Rab, Öğretmen, dost ve kardeş olarak var olmaya devam ettiğinin kanıtıdır. Tüm yaşamımız Kutsal Ruh’un içinde, ışığında ve barışının ısısında gerçekleşecektir.

Günahlarımızla ve itaatsizliklerimizle, gururumuzla, başkalarını küçümsemeyle, iddialarla ve kıskançlıklarla Ruh’u üzmemeye dikkat edeceğiz. Aziz Petrus’un bizi yapmaya davet ettiği gibi, Mesih İsa’ya yüreğimizde taparak, O’nun Ruh’una yer açmaya dikkat edeceğiz.

Her gün besleyeceğimiz içsel yaşamla, kardeşlerimizi sevebileceğiz ve anlamayanlara tatlılık ve saygıyla cevap vermeye kabiliyetli olacağız. Esasında onlar imanımızı tanımak istemektedirler, çünkü onun barış, huzur, yaşam, içsel zenginliğin meyvelerini verdiğini görmektedirler. Bu şekilde Kutsal Ruh yüreğimizdeki yerinden etrafımıza Allah’ın ışığını ve sıcaklığını verebilir, kurtuluşa başkalarını da çekebilir.

İsa’nın kurtuluşuna herkesin ihtiyacı vardır! Kutsal Ruh tüm halkların tüm insanlarını sevmemiz için bize sevgi vermektedir. Herkese İsa’nın kutsal ve sevimli adı ve bununla birlikte gerçek barış ve gerçeğin ışığı ulaşsın diye, kendimizi sunmamız için bize cesaret ve cömertlik vermektedir. Kutsal Ruh’u çağırmaya başlayalım, içimize gelsin ve tüm Kilise’yi sarsın ki o, dünyadaki hizmetini gerçekleştirebilsin.