Olağan devre – 32. Pazar Günü – A

Litürji

Kutsal Kitab’ın Okunması

12/11/2023 – OLAĞAN DEVRE – 32. Pazar Günü – A

1.Okuma 1Kr. 8,22-23.27-30 Mezmur 94 2.Okuma 1Pet. 2,4-9 İncil  Yu. 4, 9-24

Aziz Pavlus imanlıları teselli ediyor: Onlar, Rab’bin kısa müddet sonra döneceğini düşünmelerinden dolayı ölen imanlıların İsa’nın şanlı gününde bulunamayacaklarını zannediyorlardı! Havari, Rab’bin kimseyi ayırt etmeyeceğini açıklıyor: Geleceği zaman imanlı ölüleri de çağıracaktır!

Rab bizim ve ölülerin mevcudiyetinden aynı derecede sevinç duymakta. Bizler Allah’ın her şeye kadir sevgisini anlayacak kabiliyette değiliz. Bu sebepten dirilişi anlamakta zorlanıyoruz. Rab bizleri Kendisi ile birlikte istiyor!

Rab, hikayesinde anlattığı gibi, bizleri tedbirli ve hikmetli genç kızlar gibi yanında istiyor. On genç kızın hepsi büyük sevinçle düğüne eşlik etmeleri gereken güveyin gelmekte olduğunu bilmekteler. Onun gündüz gelebileceği gibi gecenin ortasında da gelebileceğini biliyorlar. O’na hakikaten güzel bir karşılama yapmak isteyen kızlar kendilerini hazır bulunduruyorlar ve kandilleri için yedek yağ da bulunduruyorlar. Başkaları ise yedek yağ almayı düşünmediler: Bu ne demektir? Bu, güveye olan sevgilerinin var olmadığını veya sahte olduğunu göstermektedir. Çağrı geldiğinde, tedbirli ve hikmetli kızların sevgisi, tembel ve sahte kızlara yardımcı olamaz. Tembel ve sahte olanlar böyle tanınır ve bulundukları yerde kalırlar, ışıksız, ısısız, sevgi sevinci olmayan yerlerinde kalırlar!

İsa’nın bizlere bu hikayeyi anlatmasının sebebi; O’nun bizleri uyanık olmaya, Kendisi ile karşılaşmaya hazır olmamıza, Kendi hoşuna gitmemize yardımcı olmak istemesidir.

O bize karşı veya arzularımıza karşı herhangi bir şey yapamaz ve de bir şey yapmak istemez. Biz kurtarılmak istemiyorsak, O bizi kurtaramaz. Kurtuluşumuz, bize doğru gelen Kurtarıcıyı, İsa’yı kabul etmektir, O ki Kendini herkese sunmaktadır ve herkesin sevgisini kabul ederek herkesin tam ve ebedi sevince katılmasını sağlamaktadır. İsa kendisi bize: “Sizi tanımıyorum” demeye mecbur olmaktan acı çekecektir.

Fakat akılsız kızlara bunu söylemeye mecburdur: “Sizi tanımıyorum”, yani siz hayatıma katılmamakta, Egemenliğim ile sevgimin ve hikmetimin yayılmasına ilgi göstermemektesiniz. “Sizi tanımıyorum”! Ve de hiç bir şeyi yapamıyorum: Mademki sadece kendi menfaatiniz için gelmektesiniz size, ”Benimle cennette olacaksın” diye söyleyemiyorum. Cennette de memnun olmayacaksınız çünkü yüreğinizde karşılıksız sevginin eksikliği var, benimle olan birlikten de yoksunsunuz. Eğer bizler O’nu reddedersek, bize bu cevaptan başka bir cevap veremeyecektir. O bizleri O’nun gelişi için arzulu görürse, kapıyı büyük bir arzuyla açar.

Gerçek hikmet budur: O’nu sevgiyle aramak, sabah erkenden, ısrar ve devamlılıkla O’nu aramak, ilk okumada okuduğumuz gibi. İsa, Kendisini arayanlara kendini gösterir. O’nu aramayanlar ise yüreklerinde boşlukla ve bakışlarında kederle kalırlar, çünkü yaşamlarına ve ölümlerine bile anlam veremezler. 

Bu sebepten şöyle tekrar edeceğiz: Ey Rab’bim, ruhum sana susamış! Senin sevgin yaşamdan iyidir bu yüzden dudaklarım seni yüceltir.

Bu duayı tekrar ederken bizleri yanına isteyen İsa’nın hoşuna gittiği şekilde yaşamaya çalışacağız, O ki bizleri sevinç ve huzura kavuşturacak güveydir!